Σλουμπερζέ, Λεόν-Γκυστάβ

(Leon-Schlumberger). Γάλλος βυζαντινολόγος και νομισματολόγος (Γκεμπβιλλέρ, Αλσατία 1844 -Παρίσι 1929). Σπούδασε ιατρική και υπηρέτησε ως χειρουργός στο γαλλικό στρατό κατά το γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870. Σύντομα όμως τον κέρδισε οριστικά η κλίση του στη νομισματολογία, που είχε εκδηλωθεί ήδη κατά τα εφηβικά του χρόνια. Για να συμπληρώσει τις ερασιτεχνικές του νομισματικές συλλογές ταξίδεψε στην Ιταλία, στην Αίγυπτο, στην Τουρκία, στη Ρωσία. Συγκέντρωσε έτσι πλήθος αντικείμενων βυζαντινής μικροτεχνίας και κατάρτισε την καλύτερη στο είδος της συλλογή βυζαντινών νομισμάτων και σφραγίδων (μολυβδο-βούλλων κυρίως). Εκτός από πολλές νομισματολογικές μελέτες που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά, και ιδίως στη Revue Numismatique που διεύθυνε ο ίδιος, θεμελιώδες είναι ακόμα το έργο του Σιγιλλογραφία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (1884), όπου εκδίδονται και απεικονίζονται πάνω από χίλιες βυζαντινές σφραγίδες. Έγραψε επίσης αρχαιολογικές μελέτες περί των Πριγκηπονήσων, περί των ανάκτορων και του ναού των Βλαχερνών, περί των τειχών της Κωνσταντινούπολης κλπ. Σημαντικότατη είναι επίσης η συμβολή του στη μελέτη του 10ου και 11ου αι., της λαμπρότερης δηλαδή περιόδου του Βυζάντιου. Σε τέσσερις ογκώδεις τόμους με το γενικό τίτλο Η Βυζαντινή Εποποιία (1890-1905), ο Σ. εξετάζει με κάθε λεπτομέρεια την περίοδο της βασιλείας του Νικηφόρου Φωκά, του Ιωάννη Τσιμισκή, του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου και των διαδόχων του ως το 1057. Η πλούσια εικονογράφηση των τόμων αυτών με αντικείμενα μικροτεχνίας, με νομίσματα και σφραγίδες από την προσωπική του συλλογή, καθιστούν το έργο αυτό, όπως σωστά χαρακτηρίστηκε, κειμηλιοθήκη της βυζαντινής τέχνης. Και οι τέσσερις αυτοί τόμοι μεταφράστηκαν στα ελληνικά και εκδόθηκαν στη σειρά της Βιβλιοθήκης Μαρασλή, χωρίς όμως τις εικόνες.